Eerste week..
Door: senaida
Blijf op de hoogte en volg Bojoura
13 Mei 2012 | Ghana, Kumasi
Jooooeeeeehhhoooeee!!!
Daar ben ik dan.. Bojoura in Ghana!
Ik kan nog steeds niet bevatten dat ik er ben!!!! En heb onwijs zin in dit avontuur.
Samantha en ik hebben al een heleboel gelachen en zijn regelmatig verbaasd over de gang van zaken hier! whahahaha
Maar goed.. laat ik bij het begin beginnen..
Vrijdag 4mei..
Vrolijk opgestaan en met mijn uitzwaai comite naar Schiphol gegaan. Vrienden bleven maar whatsappen of ik al spanningen voelde en die had ik serieus niet.
Tot ik iedereen voor de douane gedag aan het kussen was en eindigde bij m'n mamsie!!!!!
*TRANEN*
Opeens kwam het besef dat dit niet de zoveelste luxe vakantie in twee jaar tijd zou zijn, maar aan het werk en genieten in Afrika! AFRIKA.....
Na de douane was er een schiphol medewerker die maar bleef zeggen 'Niet huilen, je gaat lekker op vakantie.' Ik dacht echt 'SHUT UP IK BLIJF RUIM 3MAANDEN WEG!!!'
Nee hoor, ik ben helemaal niet honkvast...* NOT*
Na de douane kregen wij trouwens een check bij de belastingdienst! Het zal je gebeuren dat je denkt lekker op vakantie te gaan, etc. en dan moet afrekenen of niet mag vertrekken!!!!!!
De vlucht was prima en eenmaal aangekomen voelde het ook wel 'oke'. Vooral na de overstap in London dacht ik OKE, ER IS NU GEEN WEG MEER TERUG! hahahaaha ;)
Bo en Samantha zouden Bo en Samantha niet zijn als wij bij aankomst in Accra niet meteen iets lachwekkends zouden meemaken. Bij de douane werd aan Samantha gevraagd of ze getrouwd was en vervolgens waarom niet en ik had de webcam foto verspild, omdat ik mijn wenkbrouwen had opgetrokken. Hahahaahha.. Uuuuhhhmmm ik had niet echt door dat er een foto werd gemaakt..
Na alle controles waren wij klaar om opgehaald te worden door de pick-up service alleen... ER STOND NIEMAND!!!! Wij buiten een rondje gemaakt, ook niemand met een bordje..
Thank God had ik mijn simkaart toch meegenomen en heb ik naar huis gebeld, zodat zij konden helpen de lodge te bellen.
Vervolgens wil Samantha internetten om te kijken of er ergens anders een kamer beschikbaar is. Dertig minuten internetten was 2 euro, dus Samantha ging met 2 euro gepast naar de medewerker toe. Vervolgens kreeg zij te horen dat er alleen met biljetten betaald kan worden????????! Zij wilden alleen briefgeld accepteren en geen contant. Ik denk om vervolgens te zeggen dat zij geen wisselgeld voor je hebben ;)
Ondertussen waren er tig zogenaamde taxichauffeurs die contact hadden gehad met ons hotel en ons wel even zouden brengen.. Klopte werkelijk niets van, waardoor wij ons erbij hadden neergelegd dat het mogelijk een overnachting zou worden op het vliegveld.
Beiden zagen wij het namelijk niet zitten om in te stappen en vervolgens niet zeker te weten of wij wel bij die lodge zouden aankomen.
Er was een man die zei op de airport te werken en ons te willen helpen. Hij had een pasje om van een verhuurbedrijf, maar ik was niet echt onder de indruk. Ik zag geen verhuurbedrijf en dat pasje had ook van iemand anders kunnen zijn.
Hij was (zogenaamd?) druk aan het bellen met de lodge en opeens vroeg hij of ik beltegoed voor hem kon kopen, want zijn beltegoed was door mij bijna op! Ik heb heel rustig gereageerd (ja, ik ja) en gezegd: 'Excuse me! I did not ask you to do that.' Ik was echt in shock. En de mensen die mij kennen, weten dat ik in Nederland toch net iets anders had gereageerd ;) whahahahahaahhaha.
Vier uur later hebben wij alsnog een taxi genomen naar de lodge (geregeld door de lodge) en bleek het mis communicatie te zijn.
De volgende ochtend zijn wij rond 8u naar een soort bus en taxi platform gegaan omdat wij vanuit Accra naar Kumasi moesten.
Een medewerker van de lodge is gelukkig met ons mee gegaan en bij ons gebleven. Wow, wat een indrukken!! Heet, druk en voelde benauwd omdat werkelijk alles door elkaar gaat, winkels, huizen, busplatform, spelende kids, koffers en alles wat daarvoor door moet gaan die overal in groepjes staan, etc. Na uuuuuuuuren te hebben gezocht naar een bus die zou gaan en onze huisraad wilde meenemen (bij een gevoelstemperatuur van 50 graden) bleek dat alle bussen waren verhuurd en er die dag helemaal geen bus zou gaan! HUUUUUUHHHHHHHHHHHH!!!!!! Whahahahahahahaa..
Dat werd dus nog een nacht Accra en de volgende ochtend konden wij gelukkig wel vertrekken.
In de bus werd eerst nog gebeden voor vertrek en na een hobbelige rit van ongeveer 6u waren wij dan eindelijk in KUMASI.
Kumasi komt op mij veel heftiger over dan Accra. Veel drukker en armer. Maar dat ligt denk ik ook aan de delen die wij gezien hebben.
Later is ook uitgelegd dat Accra meer rijkere buurten heeft dan Kumasi.
We werden meteen opgehaald en zijn de eerste dagen eerst bij een andere vrijwilliger blijven logeren. Dat was wel fijn.
Zij heeft twee huisgenoten. Toen ik mij had voorgesteld had ik verteld dat ik uit Holland kom.
Ik dacht niets vreemds te hebben gezegd, dus ben daarna weer naar mijn kamer gegaan om mijn rotzooi op te ruimen.
Toen ik gegiechel hoorde en vroeg of er wat was, was het toch wel heel vreemd. Black and from Holland.
Uitgelegd dat ik Nederlandse ben, omdat ik daar woon en een Nederlands paspoort heb.
Dat konden zij echt niet bevatten. Dat Samantha daar vandaan komt, dat is logisch, want zij is blank. Geprobeerd uit te leggen dat zij in Nederland ook niet wordt gezien als blanke (Arubaanse), dat was ook vaag.
Wat wel heel logisch was, was de uitleg dat in in Nederland woon, en mijn ouders en ik uit Suriname komen en onze voorouders uit Afrika. Dus overal waar zij vragen waar ik vandaan kom 'I live in Holland and i am from Suriname.' krijg ik het antwoord 'Aaaaah ok. WELCOME HOME!!!'
Men denkt soms trouwens ook dat ik Ghanees ben. Ik knik dan maar wat af whahahaahha..
De andere vrijwilliger heeft ons Kumasi laten zien.
Je ziet hier veel armoede op straat. Ik vind het opvallend dat ik die al vrij snel (ondanks ik er net ben) niet meer zag. Komt denk ik ook omdat ik mij afvraag of de bevolking de dingen die ik als armoede beschouw, beschouwt als armoede.
Ook zijn de straten vrij vies en en niet zoals in nederland een autoweg, met daarnaast een fietspad en stoep.
De ene keer ligt er asvalt en de andere keer is het zand met stenen waar alle weggebruikers gebruik van moeten maken.
Inclusief kippen, geiten, afvalverbranding, etc. :-)
Wij hebben ook geoefend met de trotro. Dat is een soort mini busje ipv de stadsbus in NL. Wat een ervaring!!!!!! Er kunnen ongeveer 9 mensen mee.
Het kost ongeveer 50 pesewas per rit. Dat geld geef je door naar voren aan de bijrijder. Als je betaald, geef je ook door waar je moet uitstappen.
Als je er bijna bent klopt de bijrijder op het dak van het busje en stopt de trotro bij de eerstvolgende halte.
De eerste keer dat ik in dat busje keek zakte mijn mond open en vroeg ik mij af hoe ik
mezelf in dat busje moest krijgen en dan ook nog bij die plek links achterin kwam. MAAAAAAAAAR IS WEL TE DOEN. Als vrouwen met bagage en een kind op hun rug het kunnen, kan ik het ook.
Een van de ritten zat ik vlak naast de deur. Ik zat met water en een broodje op schoot toen opeens de deur uit die scharnieren hing!!!!! Ik zag mezelf al helemaal op straat liggen.
Gelukkig konden zij de deur te plekke maken.
Wat ik wel omschakelen vond was dat electriciteit en water niet vanzelfsprekend is. Op het moment dat er electriciteit is laden wij dan ook meteen alle apparaten op. :-)
Wij hebben lokaal gegeten en het was HEERLIJK! We hebben fufu gegeten met een pindasoep. In de soep zaten ook oker en kip. De combi oker en pinda kon ik van te voren niet helemaal plaatsen, maar is erg lekker. Onder deze blog heb ik er een foto van geplaatst.
Na een aantal dagen zijn wij verhuist naar onze eigen plek.
De kamers waren dubbel geboekt, waardoor wij de eerste twee weken samen op een kamer slapen en na deze twee weken krijgen wij ieder een eigen kamer.
In het dorp waar wij verblijven hebben wij veel bekijks. Ook blijkt dat zij ons goed in de gaten houden! Zo wisten zij te vertellen dat wij eerst met zijn drieen waren (werden gebracht) en waarom wij opzoek waren naar wasknijpers, deze haddden wij toch al????
WIj hebben in ons hostel al kennis gemaakt met een aantal studenten die hier studeren aan de universiteit. Tot nu toe komen zij uit de Ivooorkust.
Wij hebben nu twee dagen op het Street Children project achter de rug. LEUK!!!!!
Ik zal afgelopen donderdag beschrijven:
De dag start met met een meeting met de medewerkers.
Alle medewerkers vertellen wat zij de vorige dag hebben gedaan en wat zij de aankomende dag gaan doen.
Daarna is er onderwijs voor de kinderen (2 medewerkers) en gaan er medewerkers de straat op, opzoek naar kinderen.
Ik heb geobserveerd en geholpen in de klas.
Het zijn kinderen met verschillende leeftijden die wisselend wel en niet in het verleden naar school zijn geweest.
Aan de linkerkant van het lokaal stond het alfabet op het bord en aan de rechterkant stonden een aantal optelsommen op het bord.
Aan de linkerkant schreven kinderen het alfabet over op krijtborden en zo ook aan de rechterkant van het lokaal.
Ik had een jongetje geholpen die een hele tijd naar school was geweest, het goed deed op school en opeens niet meer ging.
Daardoor had hij een achterstand opgelopen en moest weer een aantal stappen terug doen.
De sommen vond hij moeilijk.
Met de hulp van doppen van colaflessen (wordt gebruikt als middel) heb ik hem geholpen met het maken van de rekensommen.
Ik vond het een hele ervaring om zo te rekenen.
Leuk om te zien hoe trots zij zijn als zij de sommen goed gemaakt hebben!
In het lokaal hangt een poster met de rekentafels t/m 20. De kinderen lezen deze hardop voor. Toen ik mijn hand op de antwoorden hield, werd het een stuk lastiger en haakte sommigen dan ook af.
Van te voren had ik gezegd dat ik het niet zie zitten om les te geven, en hele dagen bezig te zijn met school, maar dit vind ik leuk om te doen.
Na het onderdeel onderwijs was er een value talk met de kinderen.
De kinderen die op dat moment binnen zijn, wonen deze bij.
In de value talk bespreken medewerkers normen en waarden met de kinderen. Deze was in het Twi en wordt door andere kids doorvertaald aan de kids die weer een ander dialect spreken.
Ik kon de inhoud niet volgen, maar het was goed en leuk om de interactie te zien tussen de medewerkers en de kinderen. Zo nu en dan vertaalde zij het voor ons: LEUK!
Na de lunch hebben wij een activiteit met de kinderen gedaan.
Wij hebben twister gespeeld. In eerste instantie dacht ik oooh twister, maar komt toch nog best veel bij kijken. Wat is geel? Wat is rechts/ links, voet, hand, op je beurt wachten, etc.
Was leuk om te doen.
Het is nu einde weekend en deze twee oma's hebben niets anders gedaan dan kleding gewassen op de hand, film gekeken in onze airco kamer :-) en rondgeslenterd door het dorp.
Mensen in het hostel zijn nieuwsgierig naar ons. Gisteren hebben wij spelletjes gedaan met studenten. Waar wij wonen, wonen veel studenten uit onder andere de Ivoorkust. Zij studeren hier aan de universiteit.
Vanaf volgend weekend is de bedoeling dat wij elke keer weg gaan om meer van Ghana te zien.
Ik heb er zin innnnn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ciao ;)
Daar ben ik dan.. Bojoura in Ghana!
Ik kan nog steeds niet bevatten dat ik er ben!!!! En heb onwijs zin in dit avontuur.
Samantha en ik hebben al een heleboel gelachen en zijn regelmatig verbaasd over de gang van zaken hier! whahahaha
Maar goed.. laat ik bij het begin beginnen..
Vrijdag 4mei..
Vrolijk opgestaan en met mijn uitzwaai comite naar Schiphol gegaan. Vrienden bleven maar whatsappen of ik al spanningen voelde en die had ik serieus niet.
Tot ik iedereen voor de douane gedag aan het kussen was en eindigde bij m'n mamsie!!!!!
*TRANEN*
Opeens kwam het besef dat dit niet de zoveelste luxe vakantie in twee jaar tijd zou zijn, maar aan het werk en genieten in Afrika! AFRIKA.....
Na de douane was er een schiphol medewerker die maar bleef zeggen 'Niet huilen, je gaat lekker op vakantie.' Ik dacht echt 'SHUT UP IK BLIJF RUIM 3MAANDEN WEG!!!'
Nee hoor, ik ben helemaal niet honkvast...* NOT*
Na de douane kregen wij trouwens een check bij de belastingdienst! Het zal je gebeuren dat je denkt lekker op vakantie te gaan, etc. en dan moet afrekenen of niet mag vertrekken!!!!!!
De vlucht was prima en eenmaal aangekomen voelde het ook wel 'oke'. Vooral na de overstap in London dacht ik OKE, ER IS NU GEEN WEG MEER TERUG! hahahaaha ;)
Bo en Samantha zouden Bo en Samantha niet zijn als wij bij aankomst in Accra niet meteen iets lachwekkends zouden meemaken. Bij de douane werd aan Samantha gevraagd of ze getrouwd was en vervolgens waarom niet en ik had de webcam foto verspild, omdat ik mijn wenkbrouwen had opgetrokken. Hahahaahha.. Uuuuhhhmmm ik had niet echt door dat er een foto werd gemaakt..
Na alle controles waren wij klaar om opgehaald te worden door de pick-up service alleen... ER STOND NIEMAND!!!! Wij buiten een rondje gemaakt, ook niemand met een bordje..
Thank God had ik mijn simkaart toch meegenomen en heb ik naar huis gebeld, zodat zij konden helpen de lodge te bellen.
Vervolgens wil Samantha internetten om te kijken of er ergens anders een kamer beschikbaar is. Dertig minuten internetten was 2 euro, dus Samantha ging met 2 euro gepast naar de medewerker toe. Vervolgens kreeg zij te horen dat er alleen met biljetten betaald kan worden????????! Zij wilden alleen briefgeld accepteren en geen contant. Ik denk om vervolgens te zeggen dat zij geen wisselgeld voor je hebben ;)
Ondertussen waren er tig zogenaamde taxichauffeurs die contact hadden gehad met ons hotel en ons wel even zouden brengen.. Klopte werkelijk niets van, waardoor wij ons erbij hadden neergelegd dat het mogelijk een overnachting zou worden op het vliegveld.
Beiden zagen wij het namelijk niet zitten om in te stappen en vervolgens niet zeker te weten of wij wel bij die lodge zouden aankomen.
Er was een man die zei op de airport te werken en ons te willen helpen. Hij had een pasje om van een verhuurbedrijf, maar ik was niet echt onder de indruk. Ik zag geen verhuurbedrijf en dat pasje had ook van iemand anders kunnen zijn.
Hij was (zogenaamd?) druk aan het bellen met de lodge en opeens vroeg hij of ik beltegoed voor hem kon kopen, want zijn beltegoed was door mij bijna op! Ik heb heel rustig gereageerd (ja, ik ja) en gezegd: 'Excuse me! I did not ask you to do that.' Ik was echt in shock. En de mensen die mij kennen, weten dat ik in Nederland toch net iets anders had gereageerd ;) whahahahahaahhaha.
Vier uur later hebben wij alsnog een taxi genomen naar de lodge (geregeld door de lodge) en bleek het mis communicatie te zijn.
De volgende ochtend zijn wij rond 8u naar een soort bus en taxi platform gegaan omdat wij vanuit Accra naar Kumasi moesten.
Een medewerker van de lodge is gelukkig met ons mee gegaan en bij ons gebleven. Wow, wat een indrukken!! Heet, druk en voelde benauwd omdat werkelijk alles door elkaar gaat, winkels, huizen, busplatform, spelende kids, koffers en alles wat daarvoor door moet gaan die overal in groepjes staan, etc. Na uuuuuuuuren te hebben gezocht naar een bus die zou gaan en onze huisraad wilde meenemen (bij een gevoelstemperatuur van 50 graden) bleek dat alle bussen waren verhuurd en er die dag helemaal geen bus zou gaan! HUUUUUUHHHHHHHHHHHH!!!!!! Whahahahahahahaa..
Dat werd dus nog een nacht Accra en de volgende ochtend konden wij gelukkig wel vertrekken.
In de bus werd eerst nog gebeden voor vertrek en na een hobbelige rit van ongeveer 6u waren wij dan eindelijk in KUMASI.
Kumasi komt op mij veel heftiger over dan Accra. Veel drukker en armer. Maar dat ligt denk ik ook aan de delen die wij gezien hebben.
Later is ook uitgelegd dat Accra meer rijkere buurten heeft dan Kumasi.
We werden meteen opgehaald en zijn de eerste dagen eerst bij een andere vrijwilliger blijven logeren. Dat was wel fijn.
Zij heeft twee huisgenoten. Toen ik mij had voorgesteld had ik verteld dat ik uit Holland kom.
Ik dacht niets vreemds te hebben gezegd, dus ben daarna weer naar mijn kamer gegaan om mijn rotzooi op te ruimen.
Toen ik gegiechel hoorde en vroeg of er wat was, was het toch wel heel vreemd. Black and from Holland.
Uitgelegd dat ik Nederlandse ben, omdat ik daar woon en een Nederlands paspoort heb.
Dat konden zij echt niet bevatten. Dat Samantha daar vandaan komt, dat is logisch, want zij is blank. Geprobeerd uit te leggen dat zij in Nederland ook niet wordt gezien als blanke (Arubaanse), dat was ook vaag.
Wat wel heel logisch was, was de uitleg dat in in Nederland woon, en mijn ouders en ik uit Suriname komen en onze voorouders uit Afrika. Dus overal waar zij vragen waar ik vandaan kom 'I live in Holland and i am from Suriname.' krijg ik het antwoord 'Aaaaah ok. WELCOME HOME!!!'
Men denkt soms trouwens ook dat ik Ghanees ben. Ik knik dan maar wat af whahahaahha..
De andere vrijwilliger heeft ons Kumasi laten zien.
Je ziet hier veel armoede op straat. Ik vind het opvallend dat ik die al vrij snel (ondanks ik er net ben) niet meer zag. Komt denk ik ook omdat ik mij afvraag of de bevolking de dingen die ik als armoede beschouw, beschouwt als armoede.
Ook zijn de straten vrij vies en en niet zoals in nederland een autoweg, met daarnaast een fietspad en stoep.
De ene keer ligt er asvalt en de andere keer is het zand met stenen waar alle weggebruikers gebruik van moeten maken.
Inclusief kippen, geiten, afvalverbranding, etc. :-)
Wij hebben ook geoefend met de trotro. Dat is een soort mini busje ipv de stadsbus in NL. Wat een ervaring!!!!!! Er kunnen ongeveer 9 mensen mee.
Het kost ongeveer 50 pesewas per rit. Dat geld geef je door naar voren aan de bijrijder. Als je betaald, geef je ook door waar je moet uitstappen.
Als je er bijna bent klopt de bijrijder op het dak van het busje en stopt de trotro bij de eerstvolgende halte.
De eerste keer dat ik in dat busje keek zakte mijn mond open en vroeg ik mij af hoe ik
mezelf in dat busje moest krijgen en dan ook nog bij die plek links achterin kwam. MAAAAAAAAAR IS WEL TE DOEN. Als vrouwen met bagage en een kind op hun rug het kunnen, kan ik het ook.
Een van de ritten zat ik vlak naast de deur. Ik zat met water en een broodje op schoot toen opeens de deur uit die scharnieren hing!!!!! Ik zag mezelf al helemaal op straat liggen.
Gelukkig konden zij de deur te plekke maken.
Wat ik wel omschakelen vond was dat electriciteit en water niet vanzelfsprekend is. Op het moment dat er electriciteit is laden wij dan ook meteen alle apparaten op. :-)
Wij hebben lokaal gegeten en het was HEERLIJK! We hebben fufu gegeten met een pindasoep. In de soep zaten ook oker en kip. De combi oker en pinda kon ik van te voren niet helemaal plaatsen, maar is erg lekker. Onder deze blog heb ik er een foto van geplaatst.
Na een aantal dagen zijn wij verhuist naar onze eigen plek.
De kamers waren dubbel geboekt, waardoor wij de eerste twee weken samen op een kamer slapen en na deze twee weken krijgen wij ieder een eigen kamer.
In het dorp waar wij verblijven hebben wij veel bekijks. Ook blijkt dat zij ons goed in de gaten houden! Zo wisten zij te vertellen dat wij eerst met zijn drieen waren (werden gebracht) en waarom wij opzoek waren naar wasknijpers, deze haddden wij toch al????
WIj hebben in ons hostel al kennis gemaakt met een aantal studenten die hier studeren aan de universiteit. Tot nu toe komen zij uit de Ivooorkust.
Wij hebben nu twee dagen op het Street Children project achter de rug. LEUK!!!!!
Ik zal afgelopen donderdag beschrijven:
De dag start met met een meeting met de medewerkers.
Alle medewerkers vertellen wat zij de vorige dag hebben gedaan en wat zij de aankomende dag gaan doen.
Daarna is er onderwijs voor de kinderen (2 medewerkers) en gaan er medewerkers de straat op, opzoek naar kinderen.
Ik heb geobserveerd en geholpen in de klas.
Het zijn kinderen met verschillende leeftijden die wisselend wel en niet in het verleden naar school zijn geweest.
Aan de linkerkant van het lokaal stond het alfabet op het bord en aan de rechterkant stonden een aantal optelsommen op het bord.
Aan de linkerkant schreven kinderen het alfabet over op krijtborden en zo ook aan de rechterkant van het lokaal.
Ik had een jongetje geholpen die een hele tijd naar school was geweest, het goed deed op school en opeens niet meer ging.
Daardoor had hij een achterstand opgelopen en moest weer een aantal stappen terug doen.
De sommen vond hij moeilijk.
Met de hulp van doppen van colaflessen (wordt gebruikt als middel) heb ik hem geholpen met het maken van de rekensommen.
Ik vond het een hele ervaring om zo te rekenen.
Leuk om te zien hoe trots zij zijn als zij de sommen goed gemaakt hebben!
In het lokaal hangt een poster met de rekentafels t/m 20. De kinderen lezen deze hardop voor. Toen ik mijn hand op de antwoorden hield, werd het een stuk lastiger en haakte sommigen dan ook af.
Van te voren had ik gezegd dat ik het niet zie zitten om les te geven, en hele dagen bezig te zijn met school, maar dit vind ik leuk om te doen.
Na het onderdeel onderwijs was er een value talk met de kinderen.
De kinderen die op dat moment binnen zijn, wonen deze bij.
In de value talk bespreken medewerkers normen en waarden met de kinderen. Deze was in het Twi en wordt door andere kids doorvertaald aan de kids die weer een ander dialect spreken.
Ik kon de inhoud niet volgen, maar het was goed en leuk om de interactie te zien tussen de medewerkers en de kinderen. Zo nu en dan vertaalde zij het voor ons: LEUK!
Na de lunch hebben wij een activiteit met de kinderen gedaan.
Wij hebben twister gespeeld. In eerste instantie dacht ik oooh twister, maar komt toch nog best veel bij kijken. Wat is geel? Wat is rechts/ links, voet, hand, op je beurt wachten, etc.
Was leuk om te doen.
Het is nu einde weekend en deze twee oma's hebben niets anders gedaan dan kleding gewassen op de hand, film gekeken in onze airco kamer :-) en rondgeslenterd door het dorp.
Mensen in het hostel zijn nieuwsgierig naar ons. Gisteren hebben wij spelletjes gedaan met studenten. Waar wij wonen, wonen veel studenten uit onder andere de Ivoorkust. Zij studeren hier aan de universiteit.
Vanaf volgend weekend is de bedoeling dat wij elke keer weg gaan om meer van Ghana te zien.
Ik heb er zin innnnn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ciao ;)
-
13 Mei 2012 - 13:03
Sam:
Leuk verslag Bo, het middel coladopjes is veel beter dan een bolletjesschema of een SORC-schema :-) Geniet van je ervaringen!!!! -
13 Mei 2012 - 13:25
Fam. Maarbach:
Fijn dat je het naar je zin hebt!!
We hebben erg veel plezier gehad met het lezen van je verslag. We kijken uit naar je volgende verslag!!
En misschien kan je wat afrikaanse zon hiernaartoe versturen, want dat kunnen we wel gebruiken.
De groetjes van ons allemaal, Pa, Yvonne, Dexter en Celine. Ook de groetjes aan je vriendin!
-
13 Mei 2012 - 13:51
Gwen:
Heey Bo,
Wat een belevingen! Moest zo lachen dat Wendel nu ook je blog wilt lezen.
Leuk om te lezen dat je het naar je zin hebt..
Meid, voor je het weet zijn die 3 maanden om en kom je weer naar huis.
Ik kijk uit naar je volgende blog! Groetjes aan Samantha!
xx Gwen -
13 Mei 2012 - 14:24
Norbert:
Wauw wat een top eerste post, geeft mij het gevoel meteen te reageren.
Grappig verhaal van die taxi's maar dat betekent wel dat je daaro op moet blijven letten.
En de hele dag geen bus die vertrekt, ik kan me daar echt moeilijk iets van voorstellen :)
Een meisje dat ik ken uit uit Afrika(ik kan natuurlijk nu ff niet op de naam komen :( ), vertelde dat ze naar onze maatstaven uit een heel arm dorpje kwam maar dat zij zich nooit arm heeft gevoeld zo als je armoede hier hebt.
Ze had iedere dag plezier en als iemand bijvoorbeeld een fiets had, dan had iedereen een fiets.
Ik kan me van veel dingen geen voorstelling maken maar vind het super dat je daar bent en ben benieuwd naar meer foto's
Je neef -
13 Mei 2012 - 16:20
Juud En Djamilla:
Hoi Bo ,heerlijk om je verhaal te hebben(voor)gelezen,we zijn own A'dam ,Mila rijdt en ik heb net gelezen en we hebben erg gelachen en genoten,veel succes en plezier verder,we blijven je volgen,en Mila vraagt of je al kennis hebt gemaakt met Nindo's(soort KFC in Ghana ;-) ze denkt natuurlijk weer aan eten,groetjes van ons -
13 Mei 2012 - 18:36
Cornelieke:
Geweldig verhaal Bo. Hoe je vol passie typt, hoor ik het je ook vertellen! En idd, als ik je nog een beetje ken van ''vroeger'' had je anders gereageerd op het feit dat iemand wil dat je een opwaardeerkaart voor diegene koopt!
Geweldige ervaringen. Ik kijk uit naar je volgende verhalen! -
13 Mei 2012 - 18:53
Ianthe Schouten:
Hey bojoura!
Leuk om je verhaal te lezen! Wat een ervaringen! Ik zie jullie al helemaal in de troto zitten;-)
Heel veel plezier en groetjes uit Nederland!
Ianthe -
13 Mei 2012 - 19:32
Annelies:
Leuk om te lezen! Ik ga vast Cola doppen sparen voor je elftal ;-) x -
13 Mei 2012 - 22:27
Norine Sabajo:
Wat fijn iets van je te horen Bojoura. Je doet volgens mij heel wat ervaring op. Probeer ook een beetje te genieten. Spreken de meeste mensen Engels of een locale taal.
Een flinke brasa,
Oma en Opa -
13 Mei 2012 - 22:48
Wendlyn:
whahahahah, geweldig die ervaringen van jullie. Ik hoor je al telkens roepen: WAAAAT, JE BENT GEK NO ?!!!! whuhahahha, wel een super beleving. Fijn dat je het leuk vindt. Ik kijk uit naar je volgende verslag. Tjuus!!xx -
14 Mei 2012 - 07:13
Grace Plet:
Hey Bojoura,
Geweldig om je blog te lezen! Geniet er lekker van, ik kijk uit naar je volgende blog.
Grace -
14 Mei 2012 - 08:56
Sem Lucas:
Hi Bo.. :)
Fijn om te lezen dat het goed gaat. Je verslag is gewoon te grappig!!!Hahaha.
Je avontuur begint pas, maar wees echt trots op jezelf. Je brengt je bijdrage aan deze Wereld echt op een andere niveau. Nice!
Geniet van je leerzame & liefdevolle actie naar de mensheid toe.
Love U (al zeggen we het niet zo vaak haha) -
14 Mei 2012 - 16:19
Anita:
heeeeeel herkenbaar allemaal...
hahahaha
die trotro's zijn n avontuur he...
tis altijd maar afwachten of j er weer levend uit komt...
j moet ook ff letten op de trotro's die rond rijden...
k heb er ooit één gezien met "hondenvervoer"erop (uit ned.)
geniet.!. -
14 Mei 2012 - 19:19
Serena:
Boooooo! Hahahahaa.. Ga hier helemaal stuk!! Ben er wel van overtuigd dat deze reis je in positieve zin verandert. Niet dat je niet leuk bent ;), maar dat je anders naar het leven kijkt na zo'n ervaring. Wat een luxe hebben we hier he! Maar probeer ondanks alle armoede, ook te genieten van alles wat je daar doet, want 3 maanden gaan snel voorbij!
Heeeeel veel kisses van mij en Jazz & we skypen ;) -
14 Mei 2012 - 19:28
Rocha:
Super leuk om je ervaringen te lezen. Kan niet wachten tot je volgende blog ahahaha...
Enne Koop beltegoed voor me??? hahahahahah Ik zie je voor me!!!!
Echt leuk Bo... x -
15 Mei 2012 - 06:38
Michel:
Hey Bo,
Heb je voor mij geen beknopte samenvattingen. Wat een leeswerk zeg... Dat ik het uitgelezen heb, betekend iig dat je een boeiende eerste week achter de rug hebt! Leuk om te lezen! Je fam. heeft gelijk, een zonnetje hier please.
Groetjes. -
16 Mei 2012 - 07:51
Marloes:
Heee Bojoura!
Wauw wat een verhaal! En wat heb je al veel meegemaakt in die paar dagen, haha! Jeedje zeg, ik zie het al helemaal voor me, zo'n busdeur die uit z'n scharnieren hangt.
Leuk om te horen dat je het daar naar je zin hebt! Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal!! -
17 Mei 2012 - 17:58
Dinah:
Hello Ladies,
Wat een ervaringen en wel op de eerste dag.. Ik kom niet meer bij van het lachen en vooral omdat ik jullie beide al helemaal voor me zie... Bo met der handen in der zij en Paesch helemaal rood van gelach en schaamte die Bo probeert rustig te houden hahahaah..... En idd de combi van oker, pindasoep en casave ik had het laten staan hahaah.... Ladies geniet ervan ik kijk uit naar de volgende blog
kiss kiss Dinah -
18 Mei 2012 - 16:30
Teresa :
Wat een leuke ervaring Bo, hoop dat je nog veel dingen gaat beleven.
Je blog staat nu onder mijn favoriete dus kijk elke dag even of je wat geschreven hebt.
Geniet ervan x -
23 Mei 2012 - 22:33
Winston:
Zo meiden! een berichtje uit het land van de luxe. wat een verhaal de eerste dagen. ik ben blij dat jullie toch nog op de plaats van bestemming zijn aangekomen. ik hoop dat jullie klaar zijn voor 3 maanden avontuur. zo te horen echt wel. pas goed op jezelf en geniet waar het kan. ik wacht op het volgende verhaal. heel veel plezier en succes! -
26 Mei 2012 - 10:36
Hubert:
hoi Bojoura
erg leuke ervaring, ik wacht met smacht naar je eerst vlg story.
gr Hubert
Cumindá Samantha ( de groetjes aan)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
